Sznaucer miniaturowy - O rasie

   

 

 

SZNAUCER MINIATUROWY

 

Pochodzenie: Niemcy

 

Rys historyczny: Na przełomie XIX i XX wieku w rejonie Frankfurtu nad Menem powstał typ karłowatego sznaucera, wówczas ciągle jeszcze nazywanego szorstkowłosym pinczerem miniaturowym. Były to psy mało wyrównane, w różnym typie i różnej wielkości i najrozmaitszej sierści: od szorstkiej po jedwabistą, toteż utworzenie z nich jednolitej rasy, która mieć miała typ i zalety większego sznaucera, nie było łatwe.

 

Wrażenie ogólne: Mały, mocny, raczej krępy niż lekki, szorstowłosy, elegancki.

Pomniejszona wersja sznaucera, bez oznak karłowatości w wyglądzie.

- Sylwetka kwadratowa: wysokość w kłebie niemal równa długości tułowia.

-Długość głowy stanowi połowe długości tułowia.

 

Zachowanie: Podobne jak u sznaucera, z cechami typowymi dla małych psów. Inteligencja, odwaga, wytrzymałość i czujność czynią ze sznzucera miniaturowego niekłopotliwego psa domowego, stróża i towarzysza, którego można bez problemów trzymać nawet w małym mieszkaniu.

 

Głowa:

Mózgoczaszka

-Czaszka: Mocna, długa z wyraźnym guzem potylicznym. Głowa propocjonalna do rozmiarów psa. Wierzch głowy płaski, bez zmarszczek, linia profilu równoległa do lini grzbietu nosa.

-Stop: Wydaje się znaczny za sprawą obfitych brwi.

Trzewioczaszka

-Nos: Trufla nosa dobrze rozwinięta, zawsze czarna.

-Kufa: Kształt tępego klina. Grzbiet nosa prosty.

-Wargi: Czarne, suche i przylegające.

-Uzębienie: Szczęki mocne, uzębienie kompletne, zgryz nożycowy, równy i ścisły. Męśnie policzków dobrze rozwinięte.

-Oczy: Średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywym wyrazie. Powieki dobrze przylegające.

-Uszy:Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na lini wierzchołka czaszki.

 

Szyja: Mocna, dobrze umięśniona, sucha, szlachetnie wygięta, płynnie przechodzi w łopatki, oddaje siłę psa. Skóra przylegająca, bez fałd.

 

Tułów:

-Linia górna: Lekko opada od kłębu ku tyłowi.

-Kłąb: Stanowi najwyższy punkt grzbietu.

-Grzbiet: Mocny, krótki i dobrze związany.

-Lędźwie:Krótkie, mocne i głebokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego.

-Zad: Lekko zaokrąglony, niepostrzeżenie przechodzący w nasadę ogona.

-Klatka: Umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne.

-Linia dolna: Słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.

 

Ogon: Naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty.

 

Kończyny:

Kończyny przednie Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie, oglądane z boku- przedramiona proste.

-Łopatki: Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50 stopni do lini poziomej.

-Ramię: Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione

-Łokcie: Przylegające, nie wykręcone na zew. ani do wew.

-Przedramię:Dobrze rozwinięte i umięśnione. Oglądane z przodu i z boku idealnie proste.

-Łapy: Krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione ( kocia Łapa), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne.

Kończyny tylne : Oglądane z boku- dobrze kątowane, oglądane z tyłu- równoległe, ustawione nie za blisko siebie.

-Udo: Średniej długości, szerokie, dobrze umięśnione.

-Staw kolanowy: Nie wykręcony do wew ani na zew.

-Podudzie: Długie, mocne, żylaste, przechodzi w mocny staw skokowy.

-Staw skokowy: Wyraźnie kątowany, mocny, nie wykręcony do wew ani na zew.

-Śródstopie: Pionowe do podłoża

-Łapy: Nieco większe od poprzednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne

 

Chody Elastyczne, eleganckie, dziarskie, swobodne i przestrzenne. Wykrok kończyn przednich mozliwie najdłuższy, kończyny tylne z dobrym i sprężystym wykrokiem dają prawidłowy napęd. Przednia i tylna noga stawiane są do przodu jednoczesnie. Grzbiet, więzadła i stawy pozostają stabilne.

 

Szata

Sierść: Powinna być twarda, szorstka i gęsta, składa się z gęstego podszerstka i nie za krótkiej okrywy, przylegającej do ciała. Włos okrywowy szorstki, dostatecznie długi. Na konczynach włos nie tak twardy , jak na tułowiu. Na wierzchu głowy i uszach sierść krótka. charakterystyczna jest broda, która nie powinna być całkiem miękka i krzaczaste brwi.

Maść:

-Czarna

-Pieprz i sól

-Czarno srebrna

-Biała

 

Wielkość i waga

Wysokość w kłębie: 30-35 cm.

Waga:od 4 do 8kg

 

 

ZDROWIE I PIELĘGNACJA Ta rasa jest bardzo odporna na warunki pogodowe i wiele chorób. Zasadniczo nie występują u nich choroby wrodzone. Czasem mogą chorować na choroby skóry, w starszym wieku na jaskrę. Często chorują też na nerki. Rasa bardzo odporna na warunki pogodowe i wiele chorób.